Uncategorized

Generation of ’70s (more or less…)

| keepitsimplelifeisjustajourney

FB_IMG_1527554418496.jpg

Και τώρα ναι είσαι κάπου εκεί κοντά στα 40 λίγο πιο πάνω λίγο πιο κάτω..ε δεν θα τα χαλάσουμε κιόλας και πλέον όλα είναι σε τάξη καλά βαλμένα στην ζωή σου. Ή μήπως όχι;

Άκου πώς έγινε το πράγμα και αν έχεις κάτι να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις έλα να μου το πεις και εγώ μαζί σου. Έχεις τελειώσει από τα πανεπιστήμια σου, εεε  έκανες και ένα δυνατό μεταπτυχιακό εδώ ή και στην Αγγλία πιθανότατα, γύρισες πίσω αστέρι. Παίχτης έτοιμος για όλα! Σωστά ; Ναι σε εσένα λέω και μην αναρωτηθείς που το ξέρω…Όλα τα ξέρω εγώ. Και έκανες και οικογένεια και παιδάκια και έπιασες ένα ωραίο σπίτι και στέγασες την φαμίλια. Και απο αμέτρητα interviews πέρασες με κοστούμια και γυαλισμένα παπούτσια και σε ατελείωτα meetings περευρέθηκες. Ξέρεις για ποια meetings μιλάω; αυτά που ξεκινάνε το πρωί και τελειώνουν την νύχτα. Και φυσικά επειδή η δουλειά έμεινε πίσω- μην το αρνηθείς αλλά την πήρες homework- όπως λένε και στο χωριό μου…. και στελεχάρες σε πολυεθνικάρες γνώρισες και συστήθηκες με θερμή χειραψία κτλ κτλ κτλ Σωστά μέχρι εδώ;

Και τώρα;  είσαι καλά “τοποθετημένος” στη τροχιά, κομματάκι του παζλ. Πας και έρχεσαι κάθε μέρα, αν είσαι τυχερός πας πιο casual ντυμένος αλλιώς ακόμα σε σφίγγει η γραβάτα ή σε τσακίζουν οι γόβες….σε κάθε περίπτωση συμπάσχω και συμπονώ. Και προσπαθείς να τα προλάβεις όλα και κυριολεκτώ. Δουλειά, παιδιά, ψώνια, ενημερώσεις γονέων, βαφτίσεις, γάμοι, κοινωνικά, βιτρίνες, λάμψη, ομορφιά, lifestyle, χρυσόσκονη – ξέρω και γω;;;;;  Θέλεις να είσαι εντάξυ με τις υποχρεώσεις σου και σε τέλεια αρμονία με το πρόγραμμα. Αν κάτι δεν πάει βάσει σχεδίου …τότε κάτι παθαίνεις- μη νομίζεις …..και εγώ το παθαίνω.  Όλα στην θέση τους λοιπόοοοον !!!!!! Κουρδίζεσαι το πρωί και γυρνάς ξεκούρδιστος το βράδυ- κάτι σαν χαλασμένο παιχνίδι- ένα περίπου. Έχω κάπου λάθος;

Και έρχεται το ΣΚ και λες θα κλείσω εκρεμμότητες. Γιατί  μόνο το ΣΚ προλαβαίνεις να κάνεις τα extra….Και όπως ψάνεις να βρεις στο συρτάρι του παλιού σου γραφείου ένα  τηλεφωνικό καταλογάκι (βλέπεις καλά τα smartphones …αλλά έχεις και παλιό data μη καταχωρημένο -βρε αδερφέ- που έτυχε να το χρειαστείς) μέσα στον χαμό που επικρατεί  στο συρτάρι, εσύ τραβάς αυτό αντιστέκεται. Ωχ! κόλλησε λες και δεν ανοίγει…χώνεις την χερούκλα σου να δεις τί το εμποδίζει να ανοίξει … και τότε πιάνεις στα χέρια την “μαγική” φωτογραφία που είχες ξεχάσει οτι υπήρχε, οτι ήσουν και εσύ μέσα σ’αυτή, ότι κάποτε ήσουν παιδί και πήγαινες εκδρομές με πάνινα παπούτσια και έπαιζες μπάλα. Ναι ναι μπάλα και λάστιχο και σχοινάκι. Άκου τώρα τί θυμήθηκα…. και γύρναγες σπίτι σαν κουραμπιές. Σε έπιανε η μάνα σου και σε τίναζε πριν σε βάλει μέσα- κουβαλούσες ένα τσουβάλι κοκκινόχωμα στα ρούχα χωρίς καν να το ξέρεις…..

Και οι μνήμες ξυπνάνε όταν πέφτεις πάνω σε μια τέτοια φωτογραφία τραβηγμένη πριν από 30 χρόνια(!). Την κοιτάς και λες “βρε βρε βρε” “για να δω….. θυμάμαι τα ονόματα;” και δειλά δειλά αρχίζεις : Θεοδόσης, Νίκος, Αντώνης, Χρήστος, Λυκούργος, Αφροδιτούλα(κολλητή μου), Αργύρης, Γρηγόρης, Βάνα, Ευγενία,  Ιωάννα, Χριστίνα, Ζωή, Ελένη, Γεωργία  συγχωρέστε με αν δεν θυμάμαι και κάποιον αλλά το είπαμε κοντά στα 40 πια ! Νοσταλγίες και γέλια σου έρχονται  στο μυαλό από τις αναπανάληπτες εκδρομές του δημοτικού. Τότε που όλα ήταν πολύ πιο απλά και οι φιλιές σε έδεναν σφιχτά. Δίκιο δεν έχω πες μου; Τότε μόνο όλα ήταν σε τάξη!

ΦΟΒΟΣ….

| keepitsimplelifeisjustajourney

 Φόβος….τόσο δα μικρή λέξη μα τόσο δυνατή. Μπορεί να σε κυριεύσει, να σε γονατίσει, να σου αλλάξει την ζωή, να σου “σπάσει τον τσαμπουκά”. Θυμάσαι αυτό τον τσαμπουκά; ξέρεις εκείνο το φοβερό συναίσθημα της νιότης που σε έκανε ατρόμητο και ενεργοποιούσε τις εσωτερικές φωνές που έλεγαν θα πιάσεις τoν κόσμο και θα τον αλλάξεις, θα “στύψεις” τις πέτρες. Είμαι σίγουρη το είχες αυτό το σχέδιο …κάποτε όμως πριν πολλά χρόνια πρίν συναντηθείτε ….

Αφού συναντηθήκατε για πρώτη φορά και έγινε η πρώτη γνωριμία λίγο άλλαξες. Δεν γονάτισες, όμως να …..κάπως αισθάνθηκες. Είπες εντάξυ θα προχωρήσουμε, τίναξες λίγο τα ρούχα σου και πήρες μια βαθιά ανάσα,  ενδεχομένως να προβληματίστηκες και λιγάκι αλλά δεν ήταν και τόσο τραγικά τα πράγματα. Μετά την δεύτερη ίσως και τρίτη συνάντηση μαζί του δεν αιφνιδιάστηκες όπως την πρώτη φορά αλλά σίγουρα αναρωτήθηκες  “ωχ τί έγινε πάλι; τακτικός επισκέπτης;”

Τακτικός επισκέπτης στο πέρασμα των χρόνων. Έρχεται συνήθως ακάλεστος (τί αγένεια!) δεν σε προειδοποιεί αλλά όσες περισσότερες φορές τόσο μεγαλύτερο το βάρος που σου αφήνει. Δηλητηριάζει το μυαλό-την ψυχή  και αφήνει πικρή γεύση στο στόμα. Τόσο πολύ που αρχίζεις να δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις -στέκεται κάπου στο στήθος και έλεγχει τέλεια το μυαλό. Σε μπερδεύει, σε βαραίνει και τον κουβαλάς πάντα μαζί σου. Σε όλες τις δραστηριότητες, στην δουλειά, στην καθημερινότητα σου. Βλέπεις, ακούς, κρυφ ακούς, συλλέγεις πληροφορίες και από άλλους που είχαν ανάλογες επισκέψεις ….και τότε φοβάσαι πιο πολύ, ελέγχεσαι καλύτερα και εγκεφαλικά και συναισθηματικά. Και στοιχειώνει μέσα σου και δεν λέει να φύγει και καταφέρνει να σε κάνει να γονατίσεις…..

Τότε μην ξεχάσεις να σηκώσεις το κεφάλι σου και να στρέψεις το βλέμμα σου προς τον ουρανό. Πάρε μια βαθειά ανάσα, σήκω όρθιος, τίναξε λίγο τα ρούχα σου και θυμίσου οτι αν και είναι δύσκολο να τον ξεριζώσεις μπορείς να του δείξεις οτι δεν είναι ευπρόσδεκτος, κλείσε και καμιά πόρτα. Ποτέ μην ξεχάσεις οτι τα πράγματα είναι “απλά”, η ζωή είναι απλώς ένα ταξίδι…

 

                                                                                                     #keepitsimple#lifeisajourney#